neden buradan bilmiyorum ama 1 anlık bir his gibisin..
bazen var bazen yoksun..
çok fazla anladığımı düşünüyorum seni, keşke bu kadar anlamasaydım..
olan oldu yapacak bişey yok(yapacak şey çok aslında)
paralelliği kaybetmek keyif verdi aslında bana..
birgün biyerde buluşma, iletişme ümidim(beklentim) de yok bu güzel..
seni öldürmek gerekmez diye bir ses var içimde. sadece yaşamaya devam ediyorum.. bu beni rahatlatıyor, aksi halde daralıyor içim.. gündem oluşturup onunla meşgul olmak istemiyorum.. mevsimi geçmiş bir resim olarak kal içimde istiyorum.. sanki çok aceleye getiriyorum gibi, bu satırları yazmak sanki çok erken gibi ama ben de çoook yoruldum, gerildim artık.. istediğin anlamda öldürdüm evet.. çok öldürdüm.. sonra acıdım ölen sana..
keşfetmeyi keşfetmek, hissetmeyi hissetmek, üzülmenin de tadını sevmek..
kelimelerime kavuşmak, şahıslarımı yitirmek hep aradığım kendi küçük gerçekliğimdi.. bunu sağladım seninle.. bunu çok sonra farkettim ve bu yüzden tekrar ettim yeniden seninle son birkez daha..
sanki nokta konmamıştı öncekinde, şimdi noktalar ardısıra kondu..
bu, hayat var demek yeniden yollar yeni ufuklar yeni yeniler demek..
seni çook seviyorum.. sevdim, seveceğim.. biten farklı bişey bunlar bitmeyecek.
yol..