27 Ocak 2011 Perşembe

hazırlıksız bunalımlar

şimdi çok gergin olmam lazımken değilim. Egom yerlerde, silik bir tip muamelesi görmüş durumdayım. Bu duruma tepkisiz kaldım. Tepki vermemek beni çıldırtmalıydı sanki ama öyle olmadı.

küçükken kardeşim çok sert bir odunla kafama vurmuştu hatırlıyorum. Kanamamıştı ama o kadar çok acımıştı ki acıdan ölecem zannetmiştim. hemen ardından büyük bir olgunlukla kardeşimin yanına gidip onu öptüğümü hatırlıyorum. Sonra o da acıyan başımı öpmüştü. sonra ben bi daha öpüp sarılmıştım ona. Annem kapı ardından bizi izleyip ağladığını çok sonra söylediğinde kardeşimle birlikte gülmüştük.

Kişilerin iç dünyası adına keşke bu kadar çok şey hissediyor olmasaydım diyorum şuan.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder