yazmam anlamsızlaşıyor. ben anlamsızlaşıyorum. müzikler üstüme geliyor.
neden bu samimiyetsiz davranışlar. ben çok samimi olduğumu sanıyorum. öyle değil miyim? yollar görünüyor gözlerime. süreçler, durumlar. zamanın geçmesini hissediyorum üstümden. bazen hissetmiyorum.
her şeyi anlamak isteyen öfkeden ölmeyi göze alır. "arap atasözü"
kimbilir öfkeden ölmek yerine ateşin içinden çıkmak yeterli olabilir,yangın yeriyken insanın içi kendi sesinden sağır olmuştur
YanıtlaSil