birkaç zamandır mutsuz değilim. dün bir farkındalık anında bunu farkedip mutsuz oldum. sonra tekrar mutsuz olabildiğimi hissedip mutlu oldum içten içe mutsuzken.
yazmaya hastalıkla bağlı olanların yaza bildikleri duygu durumları, mekanlar ve dürtüler var. benimki mutsuzluk. biraz zamandır yazamadığımı farkedip sebebini düşündüm.
bişey düşündüğüm zamanları hayal ederken hep elimde kitap hamakta uzanmış bir ayağım hamağın dışında, gözlerim kitap okumaktan yorulmuşken gözlüklerimi çıkarıp sapı ağzımda hımmm'ladığımın fotoğrafı gelir gözümün önüne. sanki bişey düşünmek ancak bu şekilde mümkünmüş ya da buna en müsait ortam/ resim buymuş gibi gelir bana. ama öyle değildi. tuvaletten çıkıyordum ve annemin lavabo önüne koyduğu sıvı sabunla kalıp sabundan hangisini seçeyim diye kararsızlık yaşarken düşündüm mutsuzluk halime ilgili. sonra beni mutsuz eden şeyleri düşündüm sıvı sabunda karar kılmışken.
onları da sonra yazarım, daha o kadar mutsuz değilim. yazamıyorum.
Yalniz bir adam olarak sabunla ilgili bir yazi yazmani gayet normal karsiliyorum.:)
YanıtlaSil